Pàgina:Cansons de la terra (1866).djvu/146

De Viquitexts
Aquesta pàgina ha estat validada.

mes avall. Qualsevol diria que aquella es composta dels dos cants catalans.


La riprovatione.

In questa tëra si 'l gh' è d' ün bel giovin—che s' vö maridà;
al fa cercà' la sua signora—gh' la voran no da'.
Gentil galante per quel rifiuto—s' è tan magonà,
l'ha salütato li suoi amici,—l' è andà a soldà.
Da li poc' tempo ricev' 'na lettra,—ben ben sigillà
dove a gh' disiva che la sua signora—l' è in let ammalà.
Gentil galant va dal capitani,—si mette ai so' pe':
-Sior capitani, mi ciami 'n grazia—che 'm daga al congè.
Al capitani si 'l ghe domanda:—«Cosa na vori fa?»
-«D' andà' trovà' la mia signora—ch' l' è 'n lett ammalà.»
Quand' le' fü stato presso á la villa,—lü 'l sente à sonà':
i son campàn che sonan da morto;—«A chi mai sarà?»
Quand' le' fü stat in mez' al paese,—lü 'l sente a cantà':
si, l' è 'l convoi dla sua signora ,—ch' la van à sotterà !
Gentil galante sprona 'l cavallo,—el volta di strà.
—«Adës ch' é mort' la mia signora—mi torni soldà.
Addio padar, addio madar,—addio parent'!
M'avissi dat la vostra fia,—sarissi content.


Entre 'ls cants populars provensals un n' hi ha que ab lo titol Pierrot, forma part de la colecció publicada per Mr. D. Arbaud, qual cant es molt paregut y casi igual á la nostra Mort de la nuvia.