Pàgina:Cansons de la terra (1867).djvu/74

De Viquitexts
Aquesta pàgina ha estat revisada.


 Es notable la semblansa d' esta cansò ab la següent provensal.

lou jalous.


—¿Ount' eres tu quant te cridave?
—Er' au jardin culhiou d' auseilho.
—¿Qu' er' á bas que te parlavo?
—La fourniero que me mandavo.
—Les fremos pouerton pas de brayos.
—Ero sa jupo retrousseio.
—Les fremos pouerton pas l' espeio.
—Es la coulougno que fieravo.
—Les fremos pouerton pas plumachou.
—N' on er' un bel escouet de vigno.
—Les fremos pouerton pas moustacho.
—Er' un' amouro que mangeavo.
—Sou mes de Mars pouerto pa' amouro.
—Er' uno branco qu' autonavo.
—Vese qu' avetx fouesso d' adresso.
Faites-moi donc une caresse.
—Jou vous farai sautar la testo.
—Et que n' en fariatz vous doou resto?
—Lou jitarai per la fenestro.
—Les chins, les cats farien gran festo.
—Per aquestou cop te pardoune.
—Aquestou cop eme ben d' autres.