 Aquest text tracta sobre el poema de Safo de Lesbos. Per a altres versions, vegeu Himne a Afrodita.
Oh tú, en richs tronos, Afrodita eterna,
de Zeus, oh filla, veneranda y falsa,
mes veus escolta; no ab afanys, ni penes,
mon cor castigues.
Ans ací vina, com un temps vingueres,
mos prechs encesos agradosa ohintne;
de Zeus ton pare, lo daurat estatje
per mi deixares;
Al lleuger carro, bells moixons junyies,
que ab batre d'ales, ab prest vol te duyen,
y obrintse l'éter, a la negra terra
del cel baixaves.
Y tu, oh ditxosa, ab immortal mirada
dolça'm somreyes: ¿Pera què m'invoques?
me demanaves: ¿quines dures penes
ton pit turmenten?
Qu'es lo que ab ansies el teu cor anyora?
a qui entre'ls llaços del amor blaníssims
de nou vols pendre? Quin amant, oh Safo,
injust t'esquiva?
Puig si't rebutja, tornarà a tos braços,
dons vindrà a darte si ara'ls teus desdenya,
si no t'estima, ton amor ben prompte
vindrà a implorarne.
Vina y deslliuram de mos dols crudíssims,
y a mon cor dona, quant mon cor cobeja;
com protectora, prop de mi tú sempre,
sempre ab mi lluyta.
Igual me sembla als immortals el jove
que en ta presencia logra seure, hermosa,
y ab clar somriure y dolça veu conversa,
d'aprop ohinte.
Y el cor se'm torba y dins el pit batega
tan sols al veure't, y de sopte als llavis
la veu els manca; la trabada llengua
se torna muda.
Sento de prompte que una ardenta flama
dins de mes venes amagada corre;
els ulls se cobren d'un fosch vel, y resten
sorts els oídos.
Suor gebrada tota m'ompla, y forta
tremor m'agita, molt més groga'm torno
que herba marcida, y defallint, com morta,
sens alè quedo.
Traducció ajustada a l'original grech, per
Antoni Rubió y Lluch
Catedràtich de l'Universitat de Barcelona
|
Ποικιλόθρον᾽v.l. ποικιλόφρον m. ἀθάνατ᾽ ἈφρόδιταἈφροδίτα dmau.,
παῖ Διός, δολόπλοκε, λίσσομαί σε
μή μ᾽ ἄσαισι μηδ᾽ ὀνίαισι δάμνα,
πότνια, θῦμον·
ἀλλά τυῖδ᾽ ἔλθ᾽, αἴ ποτα κἀτέρωτα
τᾶς ἔμας αὔδωςαὐδῶς p; αὐδὰς dm. ἀίοισα πήλυιπόλυ p; πηλοὶ l.
ἔκλυες, πάτρος δὲ δόμον λίποισα
χρύσιονχρύσεινον p. ἦλθες
ἄρμ᾽ ὐπαζεύξαισαὐπασδεύξαισα l; ὑποζεύξασα p., κάλοι δέ σ᾽ ἆγον
ὤκεες στροῦθοι περὶ γᾶς μελαίνας
πύκνα δίννεντεςδινῆντες p.; διννηντε v (a copy of l); δινεῦντες dm. πτέρ’ ἀπ᾽ ὠράνω͜ αἴθε-
ροςωρανω θερος l; αἰθέρος m. διὰ μέσσω.
αἶψα δ᾽ ἐξίκοντο, τὺ δ᾽, ὦ μάκαιρα
μει διάσαισ᾽ ἀθανάτῳ προσώπῳ,
ἤρε’ ὄττι δηὖτεδ’ ῆυ τὸ p. πέπονθα κὤττικὤτι dm.
δηὖτε κάλημι,
κὤττι ἔμῳκωτεμω l; κὄττι ἐμῷ c. μάλιστα θέλω γένεσθαι
μαινόλᾳ θύμῳ· τίνα δηὖτε πείθω
μαῖς ἄγην ἐς σὰντινα δηυτε πειθω και σαγήν εσσαν l; τιναδ’ ἐυτεπείθωμαι σαγηνέσσαν p. φιλότατα; τίς σ’, ὦ
Ψάπφ᾽, ἀδικήειἀδικήη Et. Mag. 485. 41.;
καὶ γὰρ αἰἢ l; εἰ other mss. φεύγει, ταχέως διώξει,
αἰ δὲ δῶρα μὴ δέκετ’, ἀλλὰ δώσει,
αἰ δὲ μὴ φίλει, ταχέως φιλήσει
κωὐκ ἐθέλοισακωϋκ ἐθέλουσα l..
ἔλθε μοι καὶ νῦν, χαλέπαν δὲ λῦσον
ἐκ μερίμναν, ὄσσα δέ μοι τέλεσσαι
θῦμος ἰμμέρρειἰμμέρρει Fick: ϊμέρει p., τέλεσον· σὺ δ’ αὔτα
σύμμαχος ἔσσο.
|
Aquest text tracta sobre el poema de Safo de Lesbos. Per a altres versions, vegeu Himne a Afrodita.