| y Deu la concluirá. |
| Dotor. | Al llechir asó els servils sapies que de tú dirán |
| Saro. | ¿Y per que? |
| Dotor. | Perque san encaixquetat que la Relichó en España |
| Saro. | Pues yo pense que asò es sert y em funde en probes molt grans. |
| Dot. | Yo et diré lo que ells reselen. |
| Saro. | ¿Qué tenen que reselar? |
| Dotor. | Eixa llibertat de escriure la tenen per mal señal. |
| Saro. | Pues donen grasies á Deu que en escrits asi ha parat. |
| Dot. | ¿Pero et pareix que els escrits no poden portar mol mal? |
| Saro. | ¡Y tant y tant com ne porten! Duren molt, sacaben tart; |
| Dotor. | Deu que fasa que els autors escriguen mes moderats. |
| Saro. | Y si no els ho faran fer. ¿Chusga vosté que será |
| Dotor. | Tenen mol poca cordura hia autors molt desatinats, |
| Saro. | Pues á fe que porte yo uns cuants papers á imprentar |
| Dot. | ¿Aon els tens? Saro llechimlos. |
| Saro. | Asi té el que ha acomposat un estudiant del meu poble |
| Do. | Donam, donam, deixam veure, cosa de algun chic será. |
| O tú, Alma Dea, bienhadada estirpe Funestos ecos de la madre patria |