Pàgina:Escalante - Tres forasters de Madrid.pdf/28

De Viquitexts
Aquesta pàgina ha estat validada.
que no sea tu desdicha!

¡Si por mala suerte dás
con una insana mujer,
que despresia tu querer
y á tu pasion es falás!...
Entonses, adios, Carmelo!
me mato. Así ve; qué hermosa!
Eso no es mujer, es diosa
bajada del quinto sielo.

Cor. Tal vez esté aun de planton.
Carm. Corina...
Cor.   Calle! ya sé,

no le conocia á usté.

Carm. Inmensa satisfasion

su llegada me ha causado.

Cor. Gracias.
Carm.   Plaser... inaudito.
Cor. Gracias... pero, Carmelito,

le hallo muy desmejorado.
Se encuentra usté enfermo?

Carm.   Sí.
Cor. La palidez del semblante

lo dice.

Carm.   Tan... rosagante

que estaba yo allá en Madrid!
se acuerda? De entonses datan
y no sesan un momento
de turbar el pensamiento
los ensómios que me matan!

Cor. Qué le duele? usté se apura

quizá sin causa formal.

Carm. No endevina usté mi mal?
Cor. Soy yo doctor, por ventura?
Carm. Si el corason traspasado

tuviera, sin ser doctor...

Cor. Ya comprendo, es mal de amor.

Está usted enamorado!


ESCENA XIII.

Dichos, y Sunsion apareciendo por la puerta derecha, donde se detiene.

Suns. Que parlen de amor?
Carm.   Corina!...
Cor. Pero, hijo, tanto aspaviento!...

vaya, y quién es el tormento?...

Carm. Quién? tampoco lo endevina?

De mis dolores prolijos