Aquesta pàgina ha estat revisada.
XLI
Gentil hom, donchs guíeus Déu,
que no us vull pus no'm volèu.
No us vull ni menys me vullau,
ans restèm en sana pau,
que de rès no'm enganyau
ja que despedit m'havèu,
que no us vull pus no'm volèu.
Però pus donau tal paga
al amor, prech mentres vaga
que del meu cor prest vos raga
d'hont pense qu'estat havèu,
que no us vull pus no'm volèu.
Baste, baste, gentil hom,
perdonàu si us erre'l nom
que de veureus no sé còm
me trobau com clar se veu,
que no us vull pus no'm volèu.
