|
¡Deu que m'ampare,
Deu que m'ausilie;
no hiá consuelo
pa mi en lo mon!
¡Ay, Sènto, Sento!
¡cuántes desgrasies
va huí á causarnos
el nostre amor!
|
Sént.
|
Per ella yo sufriria
cuantes penes hiá en lo mon:
sols una cosa m'espanta,
y es vórela patir yo.
Deu que l'ausilie,
Deu que l'ampare;
no hiá consuelo
pa mí en lo mon!
¡Ay, Pepa, Pepa!
cuántes desgrasies
va huí á causarnos
el nostre amor!
|
Sarg.
|
Es la chica flor y nata
de lo güeno y lo vari,
y vale tantos miyones
como tiene er Potosí.
Con esos ojos
y esa carilla
tan sandunguera,
tan resalá,
¿quién no se rinde,
si está la plasa
con batería
tan reforzá? (1)
|
______________________________________________
(1) En los teatros ahon oferixca dificultad este número de música, no ya in-
convenient en que se suprimixca.
(Parlant.)
Chero.
|
Ya sòbren plors y suspirs.
|
Sènt.
|
Tinga pasènsia un moment.
|
Chero.
|
À Valensia falta chent;
|