Aquesta pàgina ha estat revisada.
_(page_101_crop).jpg)
Maror
Vench y m'assèch, quant mor el día,
ran de la mar; sent sa ramor:
si tengués ales, volaría
per l'ample espay cercant claror.
En va, dins l'ombra de la vida,
cerch un estel que'm doni llum,
destriant lo ver de la mentida,
lo qu'es calor de lo qu'es fum.
Son les ventures papallones,
y es el penar com la maror,
qu'en que's condorma per estones,
redola sempre, com les ones,
com l'esquirol bellugador.
