Pàgina:Un Casament en Picaña.pdf/26

De Viquitexts
Aquesta pàgina ha estat validada.
que no festeches me estraña!
Toneta.  (Ya han paregut les tisores!)
Tomasa.  Me estraña mes sent així

que't vólen molts.(Ya se esponcha
digues, penses en ser móncha?

Toneta.  Móncha.... de dos en coxí.
Tomasa.  ¡Dóna, dóna!
Toneta.  Y ya tinc novio!
Tomasa.  De veres?
Toneta.  Lo que li conte!
Tomasa.  Si? pos noménamel pronte.
Toneta.  (Ara li entrará el agobio.)
Tomasa.  Dóna, no te tárdes massa,

sapiam pronte eixe secret.
Qui es? noménal.

Toneta.  Tonet.
Tomasa.  Quin? quin?
Toneta.  El criat de casa.
Tomasa.  Embostera!
Toneta.  Per favor

á insultarme no es propase:
vullga, ó no vullga, me case
en Tonet.

Tomasa.  ¡Siñor, siñor!

Pero si aixó no pót ser,
no pót ser, no.

Toneta.  Pos será.
Tomasa.  Yo eu destorbaré
Toneta.  Já! já!
Tomasa.  Te burles?
Toneta.  Y c'á de fer?
Tomasa.  Yo faré....
Toneta.  Vosté ha olvidad,

tia, que no pót fer res.

Tomasa.  Cóm santen?
Toneta.  Fa mes de un mes

que ixquí de menor edad;
y axí li dic per favor,
tia, que á res es propase.
Vullga, ó no vullga, me case
en Tonet.

Tomasa.  ¡Siñor, siñor!

Y yo c'á dépositat
pera lliurarlo.

Toneta.  En la empresa?