Vés al contingut

Diada de Juny

De Viquitexts
Sou a «Diada de juny»
Poesies (Miquel Costa)


DIADA DE JUNY


L'estiu ja arriba, ja 'l camp oneja
Vestit d'espigues coloret d'or;
Pe'l cel puríssim ja'l sol flameja
Y de la terra s'axampla'l cor.
 
Ja l'aucelleta á son niu
Extén l'ala maternal,
Y la cigala á tot'hora
Fa resonar lo seu cant.
Ja les espigues fa moure
Ab dolsa remor l'embat,
Que les enceses roselles
Pareix qu'aviva á son pas.

Segadors arreu blanquejan
Á llargues files p' el camp,
Ventant en la ma robusta
Les nobles armes de pau.
Si'l sol ardent los abrasa,
Los venta amorós l'embat,
Si los rendeix la fatiga,
Reprenen forsa cantant.

Are es la festa tan esperada,
Lo temps es are mes bell del any;
Cantau, pagesos, qu'es arribada
La recompensa de tant d'afany.

Aquí mes prop, ran de l'ombra,
De l'ombra del vell casal,
Un estol de jovenalla
L'era adesa trafegant.
Y'l cassot de blanca tela
De lluny se veu ballugar
Ab l'ample capell de pauma
De llarga cinta voltat.
Un estol d'espigoleres
Pe'l rostoll s'escampa ja;
Y cansons lleugeres volan
Com aucells en llibertat.
Á la tanca mes enfora
Roda á l'era el bestiá,
Y, ab llargaruda tonada,
Lo fa moure'l majoral.

Alegre feyna n'es la batuda,
Lo temps es ara mes bo del any;
Cantau, pagesos, que ja es venguda
La recompensa de tant d'afany.

Les timbes de l'alta serra
Vestides están de blau,
Y lluny ab lo cel confonen
Sos alterosos penyals.
Rica vesta de les faldes,
S'extenen los olivars,
Y'l bosch espés que negreja,
Y los fruyters de la vall.
Per entre cayrades roques,
Llunyana guayta la mar
Que, mesclada ab lo celatge,
Par que diga: ¡més enllá!
Tot vessa harmonia y vida,
Tot canta un himne sagrat...
¡Gracies, Deu, que per sentirlo
Un cor me volguereu dar!

L'estiu ja arriba, ja'l camp oneja
Vestit d'espigues coloret d'or;
Pe'l cel claríssim lo sol flameja
Y de la terra s'axampla'l cor.

1873.