Pàgina:Mentres pasa la diana.djvu/26

De Viquitexts
Aquesta pàgina ha estat validada.
ustéd no ignora que soy

único.....

D. Juan. Sin duda alguna.
Conrado. Conoce tambien mi cuna.....
D. Juan. Que me indica..... Ciertamente (Aparte.)
Conrado. Y que poseo actualmente

una regular fortuna.....
Pues bien; cuando á ver llegué
(Señal de afirmación de D. Juan.)
de Elvira los bellos ojos,
con su fuego.....

D. Juan. ¡Ah!
Conrado. No haya enojos:

con su fuego me abrasé,
á solas la declaré
mi amoroso frenesí,
y segun lo que advertí
al hablarla de mi amor.....

D. Juan. Ella.....
Conrado. Me amaba, señor,

pues de sus labios lo oí.

(D. Juan permanece en silencio y vuelve la vista.)

Vuelve la vista à otro lado.....

calla..... vacila..... ¡ay de mi
cuán poco felice fui!
ya mi dicha se ha frustado.
Me la niega, si. (Con dolor.)

D. Juan. Conrado..... (Conmovido.)
Conrado. Negármela á mí, y porqué?

D. Juan consideré usté
que unido á la prenda mia
en mil pedazos haría
mañana su pagaré.

D. Juan. Caballero!..... los apuros (Irritado.)

cree ustéd que no podrán
proporcionarle á D. Juan