19 ΧΑΡΜΙΔΗΣ fjv δ' έγώ, Koivfj άν ειη σκεπτέον, εΐτε κέκτησαι εΐτε μή $■ c πυνθάνομαι, 'ίνα μήτε σύ άναγκάζη λέγειν α μή βούλει, μήτ' au έγώ άσκέπτως επί τήν ιατρικήν τρέπομαι, ει ουν σοι φίλον, εθέλω σκοπειν μετά σού*· εί δέ μή, εάν. 'Αλλά πάντων μάλιστα, εφη, φίλο ν* ώστε τούτου γε ένεκα, οπη αυτός ο'ίει βέλτιον σκέψασθαι, ταύτη σκόπει. Τήδε τοίνυν, εφην έγώ, δοκεΐ μοι βελτίστη εΐναι ή σκέψις περί αύτού δήλον γάρ οτι, εΐ σοι πάρεστι σωφροσύνη, έχεις 159 τι περί αυτής δοξάζειν. ανάγκη γάρ που ένοΟσαν αυτήν,, εΐπερ ενεστιν, αΐσθησίν τινα παρέχειν, εξ ής δόξα άν τίς σοι περί αυτής ειη, S τί εστι καί όποΐόν τι ή σωφροσύνη· ή ούκ οιει; c-γωγε, εφη, οιμαι. Ουκουν τούτο γε, εφην, ο οιει, έπειδήπερ έλληνίζειν έπίστασαι, καν ειποις δήπου αυτό ο τί σοι φαίνεται; "Ισως, εφη. c'lva τοίνυν τοπάσωμεν είτε σοι ενεστιν είτε μή, είπε, ήν δ' εγώ, τί φής εΐναι σωφροσύνην b κατά τήν σήν δόξαν. Καί Βς τό μέν πρώτον ωκνει τε καί ού πάνυ ήθελεν άποκρίνασθαι· έπειτα μέντοι εΐπεν οτι ot δοκοί σωφροσύνη εΐναι τό κοσμίως πάντα πράττειν και ήσυχη, εν τε ταΐς όδοις βαδίζειν καί διαλέγεσθαι, καί τά άλλα πάντα ωσαύτως ποιεΐν καί μοι δοκει, εφη, συλλήβδην ήσυχιότης τις εΐναι ο έρωτας. ^Αρ' οδν, ήν δ' έγώ, εδ λέγεις; φασί γέ τοι, ω Χαρμίδη, τούς ήσυχίους σώφρονας εΐναι· ιδωμεν δή εΐ C τι λέγουσιν. είπε γάρ μοι, ού τών καλών μέντοι ή σωφροσύνη εστί; Πάνυ γε, εφη. Πότερον οδν κάλλιστον εν γραμματιστοΟ τά δμοια γράμματα γράφειν ταχύ ή ήσυχη: Ταχύ. Τί δ' άνα- γιγνώσκειν; ταχέως ή βραδέως; Ταχέως. Καί μέν δή καί τό κιθαρίζειν ταχέως καί τό παλαίειν οξέως πολύ κάλλιον τοΟ ήσυχη τε και βραδέως; Ναί. Τί δέ ; πυκτεύειν τε καί παγ- κρατιάζειν ούχ ωσαύτως; Πάνυ γε. Θεΐν δέ καί αλλεσθαι d καί τά τοΟ σώματος άπαντα εργα, ου τά μέν οξέως καί ταχύ γιγνόμενα τοΟ καλού* εστί, τά δέ βραδέα [μόγις τε] καί ήσύχια τοΟ αίσχροΟ; Φαίνεται. Φαίνεται γ' άρα ήμιν, εφην έγώ, κατά </8 αν εΐη S : ειη &ν είναι ΒΤ || e-, βέλτιον Heindorf : βελτίω ΒΤ «6 Τηδε Bt : Tí δέ Τ : Τί δαι i || α ι αϋτης *Bt : αυτήν Τ b 3 δοκοί BW (sed εί supra 01 W) τ. ΟοκεΤ Τ ¡I d 1 του Τ : που Β : που 2ί Β2
Pàgina:Plató - Diàlegs II (1925).djvu/36
Aparença