21 ΧΑΡΜΙΔΗΣ -τώ λόγω τών καλών τι ήμΐν ή σωφροσύνη ύπετέθη, καλά δέ ούχ ήττον τά ταχέα τών ήσυχίων πέφανται. "Ορθώς μοι. δοκεΐς, εφη, ώ Σώκρατες, είρηκέναι. Πάλιν τοίνυν, ήν δ' εγώ, ω Χαρμίδη, μάλλον προσεχών τόν νουν καί εις σεαυτόν άποβλέψας, έννοήσας όττοΐόν τινά σε τχοιεΐ ή σωφροσύνη παροΟσα καί ποία τις οδσα τοιοΟτον άπερ- γάζοιτο άν, πάντα ταΟτα συλλογισάμενος είπε εδ καί ανδρείως t τί σοι φαίνεται εΐναι; Καί ος έπισχών καί πάνυ άνδρικώς πρός εαυτόν διασκεψάμενος, Δοκεΐ τοίνυν μοι, εφη, αίσχύνεσθαι ποιεΐν ή σωφροσύνη 'καί αίσχυντηλόν τόν [ανθρωπον, καί εΐναι
- περ αίδώς ή σωφροσύνη. Εΐεν, ή ν δ* έγώ, ού καλόν άρτι
(ώμολόγεις τήν σωφροσύνην εΐναι; Πάνυ γ*, εφη. ΟύκοΟν καί ιϋγαθοί άνδρες ol σώφρονες; Ναί. *Αρ' οδν άν ειη αγαθόν, Β μή αγαθούς απεργάζεται; Ού δήτα. j Ού μόνον ο3ν άρα κα- 161 λόν, άλλά καί αγαθόν έστιν. "Εμοιγε δοκεΐ. Τί ουν ; ήν δ' έγώ* Όμήρω ού πιστεύεις καλώς λέγειν, λέγοντι Βτι αίδώς δ' ουκ αγαθή κεχρημένω άνδρί παρειναι; "Εγωγ', Ιφη. "Εστιν άρα, ώς Ιοικεν, αίδώς ούκ αγαθόν καί αγαθόν. Φαίνεται. Σωφροσύνη δέ γε αγαθόν, εΐπερ αγαθούς ποιεΐ οΐς άν παρή, κακούς δέ μή. Άλλά μήν ούτω γε δοκεΐ μοι Ιχειν, ώς σύ λέγεις. Ούκ άρα σωφροσύνη άν ειη αιδώς, b εΐπερ τό μέν αγαθόν τυγχάνει ον, αίδώς δέ [ μή] ουδέν μάλλον αγαθόν ή καί κακόν. Άλλ' εμοιγε δοκεΐ, εφη, ώ Σώκρατες, τοΟτο μέν ορθώς λέγεσθαι1 τόδε δέ σκέψαι τί σοι δοκεΐ εΐναι περί σωφροσύνης, άρτι γάρ άνεμνήσθην S ήδη του ήκουσα λέγοντος, δτι σωφροσύνη [άν] ειη τό τά εαυτοΟ πράττειν. σκόπει οδν τοΟτο εί ορθώς σοι δοκεΐ λέγειν δ λέγων. Καί έγώ, *íl μιαρέ, εφην, c Κριτίου τοΟδε άκήκοας αυτό ή άλλου του τών σοφών. "Εοικεν, εφη δ Κριτίας, άλλου* ού γάρ δή έμου γε. "Αλλά τί διαφέρει, ή δ' ος, δ Χαρμίδης, ω Σώκρατες, οτου ήκουσα; Ουδέν, ήν di καλά Τ : καί. ά"λλα Β || ¿6 άποβλέψας ΤIV : έπεμβλέψας Β || e είεν Τ : ί' ι χ m It |J /' ί μή ucJ. Asi h$ 6tv seel. Bekker
