Rondayes de Mallorca (1895)/Eu Frarêt

Eu Frarêt.

(Pollensa.)

Axó era y no era bon viatje fassa la cadernera, per tú un aumut y per mi una barcella.
Axó era un fraret que sen anava per un cami y va troba una favêta. Mes envant va trobá una caseta y s'hi acostá y digué:
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau guardá aquesta favêta?
—Si, dexaulê demunt la pastera.
Eu frarêt dexá la favêta demunt la pastera y sen aná.
A n'aquella casa tenian un gallêt. Eu gallêt botant, botant pujá demunt la pastera y se menjá la favêta.
L'ondemá hey torná eu frarêt.
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau doná la favêta?
—Oh frarêt! eu gallêt la s'ha menjada.
—Ydó, digué, eu frarêt, ó la faveta ó eu gallêt.
—Preniu eu gallêt, que s'ha menjada la favêta.
Es frarêt sen dugué es gallêt y camina, caminarás senti tocá una missa. Entrá dins una caseta y digué:
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau guardá aquest gallêt, que tench d'aná á n'aquesta missêta?
—Si, dexauló dins eu corral.
Á n'aquella casa tenian un porquêt, y eu porquêt grufant, grufant se menja eu gallêt.
L'ondemâ hey torná eu frarêt.
—Ave Maria Purisima, digué, ¿Me voldriau doná eu gallêt? —Oh frarêt! tenim un porquét y el s'ha menját.
—Ydó, eu porquêt ó eu gallêt.
—Preniu eu porquêt que s'ha menjat eu gallêt.
Eu frarêt sen dugué eu porquêt y camina, caminarás sentí tocá una altre missa. S'aturá á una caseta y digué:
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau guarda aquest porquêt, que tench d'aná á n'aquesta misseta?
—Si, dexauló dins la pahisa.
A n'aquella casa tenian una muleta, y la muleta pegá una cossa y matá eu porquêt.
L'ondemá hey torná eu frarêt.
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau doná eu porquêt?
—Oh frarêt! tenim una muleta у ab una cossa l'ha mort.
—Ydó, eu porquêt ó la muleta.
—Preniu la muleta qu'ha mort eu porquêt.
Eu frarêt sen dugué la muleta y camina, caminarás senti tocá una altre missa. S'aturá á una caseta y digué:
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau guardá aquesta muleta que tench d'aná á n'aquesta missêta?
—Si, dexaulê dins la pahissa.
A n'aquesta casa tenian una nina que nomia Catalineta.
Mumare, digué, ¿voleu que vaja á abeurá la muleta?
—No, que te fogiria y l'hauriam de pagá.
—No, mumareta, no me fogirá.
—Ydó, veshí.
—Na Catalineta sen aná á abeurá la muleta y la muleta li fogí.
L'ondemá hey torná eu frarêt y digué:
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau doná la muleta?
—Oh frarêt! na Catalineta l'ha anada á abeurá y li ha fuyta.
Ydó, la muleta ó na Catalineta.
Preniu na Catalineta, qu'ha perduda la muleta.
Eu frarêt posá na Catalineta dins les auforges y camina, caminarás sentí toca una altre missa.
S'aturá á una casêta y digué:
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau guardá aquestes auforges, que tench d'aná á n'aquesta missêta?
—Si, penjaulês á n'aquesta estaca.
Eu frarêt dexá les auforges, y quant no hey va essê, la madona de la casa senti que na Catalineta plorava dins les auforges, y li va obrí y va veure qu'era una nina molt guapa. Ella no'n tenia cap y li digué:
—Mira; no digues rês, estarás ab noltros y posarem un cá rabiós, fermat á dins les auforges.
Axi heu va fé aquella dona y l'ondemá hey torná eu frarêt.
—Ave Maria Purisima. ¿Me voldriau doná les auforges?
—Si, preniulês.
Eu frerêt prengué les auforges y quant va essê molt fora vila se posá á di.

D'una faveta un gallêt, d'un gallêt un porquêt, d'un porquêt una muleta у d'una muleta una Catalineta. Catalineta surt y doném una besadeta.
Obri les auforges y sortí eu cá y li va menjá eu nas.
—Catalineta, digué, quina rabiada m'has feta pendre! Are ja no tench nassêt.
Vat aqui sa rondaya d'eu frarêt. Ja está dita menjalêt frita, y si no t'agrada tiralê dalt la teulada.