Pàgina:Escalante - Tres forasters de Madrid.pdf/40

De Viquitexts
Aquesta pàgina ha estat validada.
por no llamarle indiscreto,
sin reparo ni respeto,
escudriña...
Carm.  Estoy febroso!
Aun se rie?
Cor.  Del achaque.
Carm. Faltaban á mis desvelos
las borrascas de los selos.
Cor. No sea usté badulaque,
pues bien merece tal nombre.
Carm. Ah! Corina! en un abismo
me suisido yo mismo,
como ustet ame á otro hombre.
Cor. Tal estremo me horroriza.
Carm. Pero es mi enojo fundado?
Cor. Por Dios, no sea tan obcecado.
Carm. Su calma me tranquilisa.
Cor. Gracias al cielo! (está loco!)
Ya que la nube pasó,
permitirá usted que yo
mi tocado arregle un poco?

(Al espejo, arreglándose el pelo y adornándose.)

Carm. Un rostro tan seductor
y de tan finos contornos,
ninguna clase de adornos
necesita.
Cor.  Adulador...


ESCENA VII.

Dichos, y por el foro Sunsion, que permanecerá en último término hasta que lo marquen los versos.

Suns. Sempre asóles! ¿si al remat
parará asó en contrabando?
Calla: se está emblanquinando
la niña.
Cor.  Qué atrocidad!
el sol, mi cutis quemó!
Carm. Le causa envidia y pesares...
Suns. Pósat polvos, negrelló,
que hasta la borla mascares.
Cor. ¡Hoy estoy desmejorada
en estremo!  (Se pone una flor en la cabeza.)
 ¿Le parece
que esta flor me favorece?
Carmelito, á usté le agrada?