Pàgina:Lo llibre dels poetas (1868).djvu/26

En trop ricas voluntatz
s' es mos cors ab joy mesclatz,
mas no sai si s' es foudatz,
o ardimens, o paors,
o grans sens amezuratz,
o si s' es astres d' amors;
qu' anc, de l' hora qu' ieu fuy natz,
mais no-m destreys amistatz,
ni-m senti mal ni dolors.

Tan mi destrench sa beutatz,
sa proeza e sa bondatz,
qu' ieu n' am mais sofrir en patz
penas e dans e dolors,
que d' autra jauzens amatz
grans bes faitz e grans secors;
sos homs plevistz e juratz
serai adés, s' a lieys platz,
denan totz autres senhors.

Quan mi membra dels comjatz
que pres de lieys totz forzatz,
alegres suy e iratz;
qu' ab sospirs mesclatz de plors
me dis: «—Belhs amics, tornatz
per mercé, vas me de cors;»
per qu' ieu tornaray viatz
vas lieys, quar autre baysatz
no m' es delietz ni sabors.