Pàgina:Los trovadors moderns (1859).djvu/103

De Viquitexts
Aquesta pàgina ha estat revisada.


Lo foch del amor patrio ja nostre cor encen.
¡Passem lo camp austríach, passémlo á foch y á sanch!
¡Campanas de las vilas, tocau á somaten!

¡Ninch nanch, ninch nanch, ninch nanch!


Homens del Nort un dia, del uracá en las alas,
vingueren sobre Italia com un esbart de llops:
partintse sas despullas, robárenli sas galas,
fent tremolar la terra sos famolenchs udols.
¡Hurrá, fills de Cerdenya! Presenciarém lo enterro
dels opressors de Italia. Lo dret es nostre escut.
Avuy ab sanch de austríachs batejarem lo ferro.
La patria de nosaltres espera la salut.
La Italia 'ns crida per deslliurarla:
salvémla prompte, soldats de Dèu:
com dels êxércits de passats sigles,
nostra bandera n' es una creu.[1]
¡Partim, anem, marxem!
Crusada santa, Dèu nos envia:
Milan es nostra Jerusalem.
Trompetas de la patria, sonau lo combat ja.
¡Trra, ta, ta, ta, ta!
Lo foch del amor patrio ja nostre cor encen.
¡Passem lo camp austríach, passémlo á foch y á sanch!
¡Campanas de las vilas, tocau á somaten!

¡Ninch nanch, ninch nanch, ninch nanch!


En mitj dels térbols núvols de pols y de fumera

  1. En lo pendó de Cerdenya hi ha una creu