Aquesta pàgina ha estat revisada.
lo vot secret qu' á la donzella alenta,
lo somni grat d' infant.
Lo cant armoniós d' un llunyá coro,
lo gréu sospir qu' á l' amorosa aurora
envia 'l trist Memnon;
lo murmuri d' un só que, com la perla
de rosada, tremola y s' evapora…
tot dols invent de pensa creadora
es menos dols, oh lira, que ton nom!
Pronumciémlo apleret, com la plegaria
qu' al Senyor enviám, mes tots á l' hora
fem qu' á coro ressone en nostre cant:
qu' éll sia la fantástica y secreta
llum que lo temple silenciós decora
lo mot qu' en el sagrari, ab veu canora
murmura l' eco errant.
¡Oh mos volguts amichs! Ans que ma musa
per las cegas passions extraviada,
en mots de foch ardent,
mescle ab los noms qu' un fátuo orgull proclama
